W tym dziale znajdziesz wszelkie przydatne informacje dotyczące zasiłku macierzyńskiego po ustaniu zatrudnienia, zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia, ubezpieczenia dobrowolnego w ZUS-ie, rencie z tytułu niezdolności do pracy.
Inne informacje - Powiatowy Urząd Pracy w Łowiczu
Aktywizacja zawodowa repatriantów
Repatriantem jest osoba polskiego pochodzenia, która przybyła do Polski w celu osiedlenia się na stałe. Wykształcenie i kwalifikacje zawodowe repatriantów wpływają na ich możliwości adaptacyjne w społeczeństwie. Ustawodawca przewidział formy aktywizacji zawodowej, które mają zwiększyć szanse repatriantów na zatrudnienie.
Starosta może zapewnić aktywizację zawodową repatriantowi, który nie może samodzielnie podjąć pracy, poprzez zwrot części kosztów na podnoszenie kwalifikacji, utworzenie stanowiska pracy lub przeszkolenie repatrianta. Zwrot kosztów na aktywizację zawodową można dokonywać przez maksymalnie pięć lat od nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. Każda forma aktywizacji może być wykorzystana tylko raz.
Całkowity zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację nie może przekroczyć dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału. Starosta może zwrócić koszty tylko pod warunkiem nawiązania stosunku pracy na przynajmniej 24 miesiące, a zwrot odbywa się do 12 miesięcy od nawiązania tego stosunku. Wprowadzone mechanizmy mają na celu wsparcie repatriantów w integracji zawodowej i społecznej.
Zgodnie z art. 1 ust 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532) Repatriantem jest osoba polskiego pochodzenia, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji z zamiarem osiedlenia się na stałe.
Różne jest wykształcenie i kwalifikacje zawodowe tych osób, co ma ogromny wpływ na ich możliwości adaptacyjne w społeczeństwie polskim. Z myślą o problemach, z jakimi muszą się spotykać repatrianci poszukujący pracy, ustawodawca przedstawił formy tzw. aktywizacji zawodowej repatriantów, zwiększające ich szanse na uzyskanie zatrudnienia.
Różne jest wykształcenie i kwalifikacje zawodowe tych osób, co ma ogromny wpływ na ich możliwości adaptacyjne w społeczeństwie polskim. Z myślą o problemach, z jakimi muszą się spotykać repatrianci poszukujący pracy, ustawodawca przedstawił formy tzw. aktywizacji zawodowej repatriantów, zwiększające ich szanse na uzyskanie zatrudnienia.
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000r. o repatriacji repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową przez:
1) zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
2) zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
a) utworzenie stanowiska pracy,
b) przeszkolenie repatrianta,
c) wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.
Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową prowadzoną we wskazanych formach można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.
Każda z form aktywizacji zawodowej, o których mowa powyżej może być zastosowana jeden raz.
Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową we wszystkich formach, o których mowa powyżej, nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów pomiędzy starostą i pracodawcą.
Starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów na aktywizację zawodową repatrianta pod warunkiem nawiązania z nim stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. Zwrotu tych kosztów dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem.
1) zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
2) zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
a) utworzenie stanowiska pracy,
b) przeszkolenie repatrianta,
c) wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.
Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową prowadzoną we wskazanych formach można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.
Każda z form aktywizacji zawodowej, o których mowa powyżej może być zastosowana jeden raz.
Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową we wszystkich formach, o których mowa powyżej, nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów pomiędzy starostą i pracodawcą.
Starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów na aktywizację zawodową repatrianta pod warunkiem nawiązania z nim stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. Zwrotu tych kosztów dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem.
